ریشه های قالی را تا می کنیم تا سالم بماند.

ولی ریشه زندگی یکدیگر را با تبر نامهربانی قطع می کنیم و اسمش را می گذاریم برخورد منطقی!

دل می شکنیم و اسمش میشود فهم و شعور!

چشمی را اشکبار می کنیم و اسمش را می گذاریم حق

ریشه زندگی انسانها را دریابیم و چون ریشه های قالی محترم بشماریم

گاهی متفاوت باش...
بخشش را از خورشید بیاموز
که ترازوئی ندارد…
سبک و سنگین نمیکند…
جدا نمی سازد...
و فرقی نمیگذارد....
به همه از دم روشنایی می بخشد...
محبت را بی محاسبه پخش کن...
دروازه های قلبت را به روی همه بگشا ....

و باور داشته باش خدایی که در این نزدیکیست، بهترینها را برایت رقم زده است

نعنایی که توی سبد سبزی فروش است، حتی اگر یک برگ هم از آن بچینی، جایش هرگز سبز نمی‌شود. اما همین نعنا وقتی توی باغچه است و ریشه در خاک دارد حتی اگر ساقه‌اش را هم بچینی باز سبز می‌شود؛ زیادتر می‌شود که کمتر نمی‌شود. پس هر چه می‌خواهی نعنا بچین! اصلاً اگر می‌خواهی بیشتر شود باید بچینی!
حال، ما هم چیزی شبیه نعناییم اگر اهل بخشش باشیم به شرط این‌که بخشش‌های ما ریشه در خدا داشته باشد و بریده از او نباشد، یعنی با انگیزه‌های الهی ببخشیم باور کنید چیزی که از دست نمی‌دهیم هیچ، بلکه برخوردارتر هم خواهیم شد.
و این حقیقتی است که امیرالمؤمنین علی(ع) از آن پرده بر می‌دارد:
«اِستَنزِلُوا الرِزقَ بِالصَدَقَةِ»
رزق و روزی را با صدقه و بخشش فرود آورید.
یعنی تو وقتی از پول، و از اعتبار و از قدرت خود مایه می‌گذاری، این خود موجب فرود آمدن رزق و روزی خواهد شد.