شیرین ترین توت ها، پای درخت میریزد،
در حالی که ما برای چیدن توت های کال، چشم به بالا ترین شاخه ها دوخته ایم ...
"این است حکایت ندیدن بهترین ها"
برای صدقه دادن، توي جیبهایمان بدنبال کمترین مبلغ میگردیم..!
اونوقت از خدا بالاترین درجه نعمتها را هم میخواهیم!!!
چه ناچیز می بخشیم و چه بزرگ تمنا میکنیم...

قلبتان را از نفرت پاک کنید.
ساده زندگی کنید.
بیشتر ببخشید.
کمتر توقع داشته باشید.

گذشته هایت را ببخش ؛
زیرا آنان همچون کفش های کودکیت ،
نه تنها برایت کوچکند ،
بلکه تو را از برداشتن گام های بلند ،
باز میدارند ...

برای شفای زخم‌های عاطفی ، راهی جز بخشش وجود ندارد

ببخش آن‌هایی را که به تو صدمه زده‌اند؛
 حتی اگر گمان می‌کنی آنچه آن‌ها با تو کرده‌اند غیرقابل بخشش است.
تو آن‌ها را می‌بخشی، نه به این دلیل که آن‌ها مستحق بخشش‌اند.
تو آن‌ها را می‌بخشی زیرا دوست نداری با یادآوری آزار و اذیت آن‌ها خود را رنجیده خاطر کنی.
وقتی زخمی را لمس می‌کنی و احساس درد نمی‌کنی، بدان که به معنای حقیقیِ کلمه، بخشیده‌ای.

خود را نیز ببخش . اگر خود را ببخشی،
آنگاه می‌توانی خود را بپذیری و خود را دوست بداری.
 بخشش خود، آغاز رویش عشق در دل است.

 بخشش خود، موهبتی‌ست آسمانی که هم چون بارانی شفابخش می‌بارد و آلودگی‌ها را می‌شوید و زخم‌های عاطفی تو را شفا می‌دهد
 
بخشش راه رستگاری است.

چرا استخر‌ها این‌قدر زلال‌اند ؟ چرا این‌همه روشن و شفاف‌اند ؟ چرا این‌همه پاک و تمیزند ؟
چون کریم و بخشنده‌اند !
چون هوای اطرافیان خود را دارند !
اطراف استخرها دریچه‌هایی است که دائم به آن‌ها آب می‌دهند ، یعنی استخر‌ها بر خلاف برکه‌ها همه‌ی آب‌ها را برای خود نمی‌خواهند ، بلکه سرریز می‌کنند تا اطراف آن‌ها هم لبی تر کنند .
ما هم اگر بخواهیم زلال شویم مثل استخر ، پاک و صاف باشیم مثل استخر ، باید سخا را ، کرامت و بخشش را پیش گرفته و دیگران را هم برخوردار سازیم .
چون آدمی وقتی همه چیز را برای خود می‌خواهد مثل برکه کدر می‌شود ، آلوده می‌شود ، بو بر می‌دارد ، بی‌مشتری می‌شود ، تنها می‌شود .
به خاطر همین است که امیرالمؤمنین علی(ع) نصیحت می‌کرد :
« عَلَیکم بِالسَخَاء »
سخاوتمند باشید !