جنگ با تولید به نام حفاظت از محیط زیست

سال ۱۳۹۲ هیئت وزیران به بهانه حفظ محیط زیست تردد قایق‌های صیادی با موتورهای دو زمانه را در دریا ممنوع می‌کند. به دلیل فقدان زیرساخت‌های فنی و اقتصادی، صیادن نمی‌توانند موتورهای چهارزمانه تهیه کرده و جایگزین کنند. در نتیجه دوازده هزار قایق که مالکان آنها عموما از اقشار ضعیف هستند، یا از کار بیکار شده‌اند، یا هویت خود را پنهان کرده‌اند که شناسایی نشوند و مشکلات امنیتی به بار آورده‌اند.
پس از شش سال، هیئت وزیران تصویب کرده است که به دارندگان موتورهای دو زمانه، سه سال فرصت جایگزینی داده شود. سوال این است که وقتی در شش سال گذشته این اتفاق رخ نداده، در سه سال آینده رخ خواهد داد ؟

پیشنهاد من این است که به جای تعیین سه سال سقف زمانی برای صاحبان قایق‌ها، سه سال بازه زمانی برای وزارت دفاع، وزارت صمت و وزارت عتف تعیین شود تا با مشارکت علمی-صنعتی، موتور چهارزمانه تولید شود. پس از تولید، به صیادان تسهیلات داده شود تا موتور قایق‌هایشان را تعویض کنند.
اما بر فرض پذیرش این پیشنهاد، پرسش اینجاست که چه کسی پاسخگوی حجم گسترده خسارات امنیتی، اقتصادی و اجتماعی این طرح فانتزی در شش سال گذشته است ؟

موتور چهارزمانه حتما از نظر محیط زیستی بهتر است، اما وقتی برای تامین آن تدبیری نشده،  آیا باید ۱۲ هزار قایق یا از دور خارج شوند یا رو به فعالیت مخفی و قانون شکنی بیاورند ؟

من اگر جای آقای روحانی بودم، هر طرح و پیشنهادی که از طرف سازمان محیط زیست ارائه می‌شد را حتما به وزارت اطلاعات و دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی ارجاع می‌دادم تا از زوایای امنیتی آن را بررسی کنند و فجایعی این دست به بار نیاید.

فاجعه‌ای که چند روز قبل در منطقه "میرزااولنگ" از توابع فرمانداری "صیاد" در استان "سرِپل" افغانستان رخ داد و طی آن ده‌ها نفر از شیعیان این منطقه در عملیات جنون‌آمیز مشترک داعش و طالبان، به شهادت رسیده و صدها نفر که بیشتر آنان از زنان و دختران بوده‌اند به عنوان اسیر و بردگان جنسی ربوده شده‌اند، از اهمیت فراوانی برخوردار است.

رخ دادن چنین جنایتی در فضای فرهنگی و اجتماعی افغانستان، می‌تواند به مثابه بمبی امنیتی عمل کند که تبعات آن تا سال‌ها دامنگیر شیعیان و مردم این کشور شود و انتظار می‌رود رسانه‌‌های کشور ما از پیگیری این جنایت غافل نشوند.

🔴در این راستا چند محور زیر برای اقدام رسانه‌ای پیشنهاد می‌گردد:

- بررسی و معرفی ابعاد و جزئیات فاجعه توسط کارشناسان حوزه افغانستان و مسؤولان محلی و ارائه آمار دقیق از قربانیان و مجروحان و اسرا

- برگزاری میزگرد و نگارش گزارش، یادداشت و مقاله درباره فعالیت داعش در افغانستان و خطرات آن در آینده برای این منطقه و ایران

- پرداختن به موضوعیت این جنایت و عدم برجسته‌سازی شیعه‌بودن قربانیان و پرهیز از دامن‌زدن به اختلاف شیعه و سنی در افغانستان

- تهیه بسته‌های گزارشی و خبری روزانه از وضعیت میرزااولنگ و میزان رسیدگی دولت و ارتش و هلال احمر افغانستان به خانواده‌های قربانی

- تماس‌های مکرر با مسؤولان دولت افغانستان و سفارت افغانستان در تهران و ایجاد فشار رسانه‌ای با هدف پاسخگوسازی دولت این کشور در قبال این جنایات

- مقابله با خط رسانه‌ای ضد انقلاب مبنی بر اینکه فاطمیون باید به جای سوریه، به کشور خودشان برگردند و از نوامیس‌شان دفاع کنند. (این خط بظاهر عوام‌پسند، در درازمدت تأثیر مخربی بر فضای انقلابی شیعیان افغان بر جای خواهد گذاشت و لذا می‌بایست با طرح نکاتی مانند اینکه افغانستان به تعداد کافی شیعه مبارز دارد که برای دفاع، محتاج بازگشت نیروهای فاطمیون نباشد و این نکته که ساکنان مسلح میرزااولنگ سال‌هاست در حال دفاع در مقابل تجاوزات تکفیری‌ها هستند و... با این توطئه مقابله کرد.)