معلوم نیست چه مرگمان شده...!

که نه عین ادم عاشق میشویم ...

و نه عین ادم بیخیال...!

دلمان، بعضی وقتها ،

برای یک نفر ،

یه ذره میشود....

ولی گاهی ،

اگر همان یک نفر ، را یک هفته هم نبینیم ،چیزی نمیشود...!

بعضی وقتها ،

لبخند یک نفر ، یک دنیا ، انرژی بهمان میدهد...

و گاهی ، از ته دل خندیدن های ان یک نفر ،

حالمان را بهم میزند...!

انقدر ذره ذره عاشقی کرده ایم ...

و هر ادم جدیدی را به حریم خودمان راه داده ایم....!

که بلد نیستیم عاشق ثابت باشیم...!

بلد نیستیم همیشه دلتنگ و نگران یک نفر باشیم....!

خودمان را تمام ایام سال ....

و تمام نقاط دنیا ، کنار همان یک نفرز، تصور کنیم...!

همیشه ...همیشه...همیشه...

حرف های قشنگی برای زدن داشته باشیم....!

ما انقدر خرد عاشقی کرده ایم....!

و عشق های ریز ریز داشته ایم...

که کلان عاشقی کردن را یادمان رفته .....!

و حالا هرچقدر زور میزنیم نمیشود ... که بشود....!

نمیشود که عشقمان ! همانی باشد که میخواهیم...!

نمیشود که این یکی را با بقیه مقایسه نکرد ...!

الان میفهمم که این ازادی گاهی بدترین درد...

حالا که میروی همراه جاده ها برگردو پس بده تنهایی مرا
بی خاطرات تو بی آرزوی تو دل را کجا برم شب گریه را کجا
دیگر تنها گریه حالم را میداند از عشق دلتنگی هایش میماند
جا ماندی آه ای دل ای موج بی ساحل
دانلود آهنگ محمد معتمدی حالا که میروی
دیگر تنها گریه حالم را میداند از عشق دلتنگی هایش میماند
جا ماندی آه ای دل ای موج بی ساحل
حالا که میروی همراه جاده ها برگردو پس بده تنهایی مرا
بی خاطرات تو بی آرزوی تو دل را کجا برم شب گریه را کجا

عشق این روزا

دلی رو زیر پا گذاشتی که قبل تو شکستگی داشت
حال منه عاشق به کی به جز تو بستگی داشت تهش واسه من و تو چی داشت
یه گوشه از تمام دنیا تو قلب تو برای من بود

کفره ولی میگم چشای تو خدای من بود شروعت انتهای من بود
عشقم این روزا هوای تو هوامو بد کرده
یکی برام دوباره تب کرده باور کن
عشقم باور کن که باورم نمیشه تنهایی میبینمت هنوزم اینجایی باور کن

دلتنگی یعنی تو دلشوره یعنی تو تو بی من میمیری میمیرم من بی تو
عشقم این روزا هوای تو هوامو بد کرده
یکی برام دوباره تب کرده باور کن
عشقم باور کن که باورم نمیشه تنهایی میبینمت هنوزم اینجایی باور کن

انسان های بزرگ دو تا دل دارن :

دلی که درد می کشه و پنهانه و دلی که می خنده و آشکاره ...

بعضی‌ها فکر می‌کنند که آدم‌ها توی قیافه‌هاشان زندگی می‌کنند ؛ برای همین ، هر روز خود را به یک تیپ و شکل درمی‌آورند ، ولی آرامش پیدا نمی‌کنند . بعضی‌ها فکر می‌کنند که آدم‌ها توی خانه‌هایشان زندگی می‌کنند ؛ برای همین ، هر روز خانه‌های خود را به یک شکل و با یک دکور خاصی تزیین می‌کنند ، ولی باز آرامش پیدا نمی‌کنند .
و این‌ها در اشتباه‌اند ، باید بدانند که آدم‌ها توی دل‌هاشان زندگی می‌کنند و نه توی قیافه‌ها ، خانه‌ها و ...
روز عاشورا سیدالشهداء(ع) به خداوند چه گفت ؟
خدایا! ما از تو ممنونیم که جَعَلتَ لَنا اَفئِدَةً ، تو به ما دل دادی و ما را اهل دل کردی .
سیدالشهداء(ع) و یاران نازنینش اهل دل بودند . و درس بزرگ عاشورا یکی همین است که آی آدم‌ها ! بیایید اهل دل شوید . آی آدم‌ها ! اگر آرامش و آسایش می‌خواهید ، باید دل‌های خود را آباد کنید .