هر آنچه لازم است از اینترنت اشیا بدانید

اینترنت اشیا چیست؟

اینترنت اشیا (IOT) به میلیون ها دستگاه فیزیکی که در سراسر جهان پراکنده شده است و همگی به اینترنت متصل می باشند و مدام در حال جمع آوری اطلاعات و اشتراک گذاری اطلاعات هستند اطلاق می شود. با بهبود سوپر چیپ های کامپیوتری و قابلیت اتصال بی سیم، این امکان به وجود آمد تا هر وسیله با هر اندازه‌ای که دارد از قرص گرفته تا یک هواپیما همگی در شبکه اینترنت اشیا با همدیگر ارتباط داشته باشند. متصل کردن این اشیا و اضافه کردن سنسور های مختلف از قبیل هوش مصنوعی باعث شده است تا همگی آن ها قابلیت برقراری ارتباط در زمان حال را ممکن سازند که این ارتباط بدون دخالت انسان انجام گیرد. IOT باعث هوشمندی جهان اطراف ما و همچنین مسئولیت پذیری در دستگاه های دیجیتال و دستگاه های فیزیکی شده است.

نمونه‌ای از دستگاه های اینترنت اشیا

در حال حاضر اکثر دستگاه های فیزیکی می توانند به عنوان قسمتی از IOT تبدیل شوند به شرطی که به اینترنت متصل شوند تا بتوان آنها را کنترل کرده یا با آنها ارتباط برقرار کرد.

لامپ های حبابی که هر روزه در خانه ها مورد استفاده قرار می گیرند می توانند از طریق گوشی هوشمند روشن یا خاموش شوند بدین ترتیب آنها جزئی از اینترنت اشیا محسوب می شوند یا به عنوان مثالی دیگر می توان چراغ خیابان ها را نام برد که به صورت خودکار از مرکز روشن و خاموش می شوند. یک شی در اینترنت اشیا می تواند همانند اسباب بازی کودکان باشد یا یک شی مهم مانند یک کامیون بدون سرنشین باشد. اشیا بزرگ در IOT ممکن است چندین شی کوچک در ساختار خود داشته باشند مانند موتور جت که از هزاران قطعه و سنسور هوشمند در ساختار خود بهره می گیرد. این سنسورها داده های لازم را جمع آوری کرده و با محاسبه آنها، کارکرد بهنیه تمام قطعات را به دست می آورد. در مثال بزرگ تر می توان شهرهای هوشمند را نام برد که در کنترل محیط اطراف به ما کمک می کند.

واژه اینترنت اشیا در واقع برای دستگاه هایی استفاده می شود که به طور معمول انتظار نمی رود که به اینترنت متصل باشند و به طور مستقل با انسان ها ارتباط داشته باشند. به همین علت کامپیوتر های شخصی یا گوشی هوشمند را نمی توان جزء اینترنت اشیا حساب کرد اما ساعت هوشمند یا دست بند سلامتی را می توان جزء اینترنت اشیا به حساب آورد.

اینترنت اشیا و شهر هوشمند

تاریخچه اینترنت اشیا

ایده‌ی اضافه کردن سنسورها و هوش مصنوعی به اشیا پایه در زندگی روزمره در حدود دهه 80 میلادی مورد بحث قرار گرفت اما تا به امروز در پروژه ها این تکنولوژی مسکوت ماند چرا که زیر ساخت های لازم برای این اهداف آماده نبودند. چیپ های کامپیوتری بزرگ بودند و ایراد های فراوانی داشتند و هیچ راهی برای برقراری ارتباط موثر بین دستگاه ها وجود نداشت.

با گذشت زمان و پیشرفت در تکنولوژی ساخت انواع چیپ باعث شد تا پردازنده ها ارزان شوند و مصرف بهینه انرژی نیز داشته باشند تا مورد بهره برداری قرار بگیرند اما از لحاظ قیمت و اقتصادی بودن بسیار گران تمام می شدند به همین دلیل متصل کردن چندین میلیون دستگاه برای ارتباط با یکدیگر هزینه هنگفتی را به دنبال داشت.

اما با ساخت و استفاده از تگ های RFID که چیپ های بسیار کم مصرف و قابل ارتباط به صورت بی سیم بودند، مشکلات قبلی را حل کردند و با توسعه‌ی IPV6 نیز برای تمامی دستگاه های شبکه اینترنت اشیا، IP ساخته شد تا تمام دستگاه های جهان بدون ترس از تمام شدن IPها به کار خود ادامه دهند.

Kevin Ashton عبارت IOT را در سال 1999 برای این تکنولوژی برگزید. با این حال یک دهه بعد طول کشید تا تکنولوژی آن به مفهوم اصلی خود دست پیدا کند.

اضافه کردن تگ های RFID به قطعات گران قیمت کمک کرد تا محل آنها را ردیابی شود که از اولین برنامه های اینترنت اشیا به حساب می آید. اما با گذشت زمان هزینه اضافه کردن سنسورها و متصل کردن اشیا به اینترنت کاسته شد و کارشناسان پیش بینی کردند که در آینده هزینه اضافه کردن سنسور ها روزی به 10 سنت کاسته می شود تا به واقعیت اینترنت اشیا و اتصال همگانی اشیا به اینترنت برسیم.

در حال حاضر IOT برای تجار و کارخانه های تولیدی بسیار جذاب است که برنامه کاربردی آن به نام ماشین به ماشین معروف شده است. اما در خانه های ما نیز این مقوله نفوذ کرده و دفتر های کاری نیز با داشتن اشیا هوشمند جزئی از اینترنت اشیا محسوب شده اند که از همه گیری گسترده افراد و استفاده از آن خبر می دهد.

اینترنت اشیا تا چه میزان رشد کرده است؟

شرکت IDC (آنالیز تکنولوژی) پیش بینی کرده است که تا سال 2025 حدود 41.6 میلیارد اشیا در IOT وجود خواهد داشت. همچنین پیشنهاد داده است که صنایع خودرو سازی و صنعتی بزرگترین گروه استفاده کننده از این تکنولوژی می باشند. در کنار این دو صنعت می توان خانه های هوشمند و لباس های هوشمند را گروه پر استفاده دیگری از این تکنولوژی نام برد.

مزایای اینترنت اشیا در تجارت

مزایای IOT در تجارت بستگی به موارد خاصی از اجرای این تکنولوژی دارد: سرعت عمل بالا و بهینه بودن معمولا دو مورد از مزایای این تکنولوژی می باشد. ایده این است که افراد بتوانند دسترسی بیشتری به داده ها و محصولات تولیدی خود داشته باشند تا بتوانند به راحتی تغییرات را اعمال و نتیجه را مشاهده کنند.

اینترنت اشیا در زندگی

امروزه سازندگان در حال اضافه کردن سنسور به اجزای محصولات خود هستند تا بتوانند داده های لازم را بدست آورده و چگونگی کارکرد محصول خود را بسنجند. همین امر به شرکت ها کمک می کند تا به راحتی نقص های محصولات را کشف کرده و از بروز آن ها جلو گیری کنند.

با استفاده از IOT همچنین می توان زنجیره تولید، ارسال و نگه داری محصولات را سرعت بخشید چرا که اطلاعات بدست آمده سبب دقت بیشتر در خصوص آنچه که اتفاق می افتد می شود.

برای مثال در تمامی شرکت های تولیدی بر روی هر یک از محصولات از تگ های RFID استفاده می شود بدین ترتیب مدیر تولید می تواند در هر لحظه تعداد محصولات را بداند، محل آنها را ردیابی کند و حتی بداند با چه قیمتی به فروش می رود. زیرا در اینترنت اشیا دستگاه ها مدام در حال ارتباط با یکدیگر هستند و تمام اتفاقات قابل رصد می باشد.

قرارگاه ضد صهیونیستی کمیل از این پس شما را

در جریان پیشرفت کار اینترنت اشیاء در ایران قرار خواهد داد

(1)

هر چند روال برگزاری جلسات با شرکت‌ها و سازمان‌های داخلی پیش از اطلاع‌ رسانی عمومی شبکه و از چندین ماه قبل آغاز شده (و توافق‌های اولیه‌ای هم صورت گرفته بود) ، اما این مساله در هفته‌های اخیر و با راه‌اندازی بخش اول شبکه ، سرعت بیشتری گرفت و همچنان هم ادامه دارد . امیدواریم به زودی خبر همکاری و پیوستن مجموعه‌های بیشتری به حرکت « شبکه اشیاء » را به اطلاعتان برسانیم.

محققان شرکت دراپر با استفاده از فناوری نانوسیم و بافت آنها، در حال ارائه سخت‌افزاری هستند که بتواند مشکل تداخل امواج در اینترنت اشیاء را حل کند.

 پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که اینترنت اشیاء (IoT) تنها در بخش راه‌آهن تا سال 2025 گردش مالی بیش از 14 تریلیون دلار خواهد داشت. برخی معتقدند برای جلوگیری از تداخل، بهتر است در مورد برخی قوانین و سیاست‌ها تجدید نظر کرد.

محققان شرکت دراپر (Draper) با همکاری پژوهشگران دانشگاه هاروارد موفق به ارائه راهبردی شدند که با استفاده از آن سخت‌افزارهای نانومقیاس را می‌توان کنار هم چید تا ابزاری به‌دست آید که سیگنال‌های خالص تولید و دریافت کند. با این کار، مشکل تداخل در دریافت و ارسال به حداقل می‌رسد.

Video Player

فیلم را دانلود نمائید

در حال حاضر باید در فرکانس‌های ادوات، اختلاف معنی‌داری وجود داشته باشد تا مشکل تداخل بوجود نیاید اما با این فناوری می‌توان این محدودیت را پشت ‌سر گذاشت.

آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی (DARPA) سرمایه‌گذاری روی این حوزه انجام داده است تا راهی برای مونتاژ کردن سخت‌افزارهای نانومقیاس به‌دست آید تا از آن در سیستم‌های میکروالکترومکانیکی و نیمه‌هادی استفاده کرد.

در این راهبرد که به NanoLitz شهرت دارد، ابعاد سیم‌ها کاهش یافته تا هدر رفت انرژی به حداقل برسد و همچنین پاسخ‌دهی با دقت بالاتری انجام شود. این گروه تحقیقاتی از روش خودآرایی در DNA در این پروژه استفاده کردند.

محققان شرکت دراپر در حال ارائه راهبردی الهام گرفته از سیستم‌های میکروسیالی هستند تا نانوسیم‌های تولید شده به شکلی از پیش تعیین شده ببافند. با این کار می‌توان خروجی سیستم را افزایش داد. این شرکت در حال طراحی و ساخت این ابزار است. با بهبود سیگنال‌دهی می‌توان انتقال سیگنال‌ها را 5 برابر بیشتر از حالت رایج در کانال‌ها انجام داد و مشکل تداخل را به حداقل رساند.

شرکت دراپر روی ارائه فناوری‌های پیشرفته برای حل مشکل پیشرو در حوزه اینترنت اشیاء کار می‌کند. این شرکت در حال حاضر با بخش‌های مختلف دولتی، صنعت و دانشگاه همکاری دارد