نظام ما پیش از هر چیز ، یک نظام دینی است. به عبارتی، بستر موجود ، یک بستر دینی است ؛ این یعنی خواه ناخواه، زمینه برای شکل‌گیری و ورود گروه‌های شبه‌دینی به جامعه ما باز است که آنها هم به‌اصطلاح ، از این نمد برای خودشان کلاهی ببافند. بر این اساس می‌توان گفت ، ورود و نفوذ جریان‌هایی مانند اُشو ، عرفان سرخپوستی ، شیطان‌پرستی یا فرقه‌هایی که ادعای مهدویت و موعودگرایی و مواردی از این دست دارند ، ریشه در همین بسترها و زمینه‌ها دارد.  مردم کشور ما همواره عاشق اهل‌بیت (ع) و به‌اصطلاح "منتظر" بوده‌اند ، لذا این فرقه‌ها به راحتی توانسته‌اند از این روحیه مردم شیعه ، سوءاستفاده کرده و با دست گذاشتن بر اعتقادات مردم، راهی برای نفوذ خود بیابند.

از طرفی ، اهمال دستگاههای ذیربط در این زمینه باعث شده تا برخی ابزارهای مستهجن و مواضع و روش‌هایی که این جریان‌ها داشته‌اند ، تقویت شود و به راحتی بتوانند در بطن جامعه نفوذ کرده و جایگاهی برای خود ایجاد کنند . فرقه ها برخی نقاط را که ممکن است مورد کم‌توجهی قرار گرفته باشد ، مورد بهره‌برداری قرار داده و در آن نفوذ می‌کنند.

اساساً ذات فرقه‌ها یک ذات "شکاف‌زی" است یعنی ذاتاً در جاهایی رشد و نفوذ می‌کنند که نظارت در آنها کم است . به عبارت دقیق‌تر ، هر نقطه‌ای از جامعه که در آن یک شکاف اجتماعی ، فرهنگی ، دینی یا اقتصادی وجود داشته باشد ، به‌راحتی مورد حمله فرقه‌ها واقع شده و در این خلل و فرج‌ها ، جایی پیدا کرده و خود را تحمیل می‌کنند .