روحانی در سخنرانی خود در نمایشگاه مطبوعات گفته است که با "مطالعه برخی نشریات می‌توان فهمید که فردا قرار است چه کسی دستگیر شود و آبروی چه کسانی برده شود." او عملکرد برخی رسانه‌ها را شبیه "پلیس مخفی" دانسته است.

اگرچه او معمولا منتقدین خود را با عباراتی درشت و البته تحقیرآمیز می نوازد اما باید به ایشان عرض کرد در دانش رسانه و روزنامه نگاری شاخه ای وجود دارد بنام روزنامه نگاری تحقیقی یا تجسسی که در غرب - این کعبه آمال برخی روشنفکران غرب زده- بسیار ارزشمند و مورد احترام شمرده می شود.

رسالت روزنامه نگار در این نوع از ژورنالیسم کنکاش دقیق رخدادها و روندهای ناسالم در جامعه - اعم از مردم و حکومت - است.در این راه بسیار از خبرنگاران تا از دست دادن جان خود نیز پیش رفته اند تا رسالت شریف خبری خود را در راه اصلاح مفاسد و آسیب های جامعه ایفا کرده باشند.

تلاش وافر و هوشمندانه برای دسترسی به اطلاعات پنهان و روابط مشکوک و مفسده انگیز برخی دولتمردان با باندهای ثروت و قدرت همواره سوژه ویژه این بخش از خبرنگاران بوده است. این نوع خبرنگاری که در مقابل خبرنگاری انفعالی و سفارشی قرار دارد به دلیل رویکردهایی شبیه آنچه رئیس جمهور از خود بروز داد کمتر فرصت ظهور و بروز یافته است و از آنسو صورت مطلوب فعالیت رسانه ای برای امثال این نوع نگاه،تنها مدح و ثنای مدیران و دستاوردهای آنهاست. احتمالا مشاورین ایشان فراموش کرده اند با یادآوری این نکته، مانع از افشای نگاه نازل و اقتدارگرایانه ایشان به رسانه ها شوند.

نگاهی که مانع شکوفایی ژورنالیسم مسئولانه در جامعه خواهد شد.